მე რომ ისეთი შვილი მეყოლოს როგორიც მინდა, სავარუდოდ უნდა "შევჯვარდე" ქერათმიანთან და ცისფერთვალებასთან, რომელიც განათლებული იქნება, კარგად აღზრდილი და წყნარი, რადგან ხასიათი მე არაფრად არ მივარგა.
ჩემი შვილი ხასიათით, ცხვირით და თვალებით მამას უნდა გავდეს, სიცელქე და თმა დედის უნდა ქონდეს, ანუ მოდით და ერთად გავიცნოთ მარუს ოცნების შვილი.
გოგონამ, რომელიც ზამთრის თოვლიან ღამეს უნდა დაიბადოს უნდა იტიროს დაბადებისთანავე და დერეფანში მდგომ მამას საკუთარი ხმა ისე გააგონოს რომ მან სიხარულისგან იტიროს და ინკუპატორში პირველი ნახვისთანავე გააფიქრებინოს "თმა დედის ექნება, თვალები მამის".
ადრეული ასაკიდანვე ლილის დედიკო, ბებიკოს აფთიაქიდან მოტანილ "ზნის წამალს" დაალევინებს რომ მშვიდი და გაწონასწორებული გოგო გაიზარდოს, ამის მიუხედავად როცა ოთახში წყნარად იქნება უნდა ვშიშობდე რომ რამეს აფუჭებს, უნდა მიწვრილებდეს გულს "მეც მომეცი ცომი" "მამიკოს ყავას მე გავუკეთებ" "მაგიდას მე გავშლი", ვბრაზდებოდე მაგრამ მაინც მიხაროდეს რომ უკვე დიდი გოგოა.
დასჯის შემდეგ კუთხეში იქამდე იდგეს სანამ მხსნელი მამიკო უკნიდან არ მიეპარება და ხელში აი აიტაცებს გაბუტულს, მერე ივლის მასთან ერთად მაღაზიებში ტანსაცმლის საყიდლად, ერთად შეარჩევენ კაბებს, რომლებსაც სოფელში, მაისში, ყვავილებით მოჩითულ მინდორში ჩაიცმევს და თავზე გვირილების გვირგვინს დაიდგამს.
ჩემი შვილი, ჩემი შვილი, აბსტრაქტული ვიღაცა რომელსაც წითური თმა, ჭორფლი და ალუბლისფერი ტუჩები ექნება და მშობლების სანუკვარი შვილი იქნება.
გოგონამ, რომელიც ზამთრის თოვლიან ღამეს უნდა დაიბადოს უნდა იტიროს დაბადებისთანავე და დერეფანში მდგომ მამას საკუთარი ხმა ისე გააგონოს რომ მან სიხარულისგან იტიროს და ინკუპატორში პირველი ნახვისთანავე გააფიქრებინოს "თმა დედის ექნება, თვალები მამის".
ადრეული ასაკიდანვე ლილის დედიკო, ბებიკოს აფთიაქიდან მოტანილ "ზნის წამალს" დაალევინებს რომ მშვიდი და გაწონასწორებული გოგო გაიზარდოს, ამის მიუხედავად როცა ოთახში წყნარად იქნება უნდა ვშიშობდე რომ რამეს აფუჭებს, უნდა მიწვრილებდეს გულს "მეც მომეცი ცომი" "მამიკოს ყავას მე გავუკეთებ" "მაგიდას მე გავშლი", ვბრაზდებოდე მაგრამ მაინც მიხაროდეს რომ უკვე დიდი გოგოა.
დასჯის შემდეგ კუთხეში იქამდე იდგეს სანამ მხსნელი მამიკო უკნიდან არ მიეპარება და ხელში აი აიტაცებს გაბუტულს, მერე ივლის მასთან ერთად მაღაზიებში ტანსაცმლის საყიდლად, ერთად შეარჩევენ კაბებს, რომლებსაც სოფელში, მაისში, ყვავილებით მოჩითულ მინდორში ჩაიცმევს და თავზე გვირილების გვირგვინს დაიდგამს.
ჩემი შვილი, ჩემი შვილი, აბსტრაქტული ვიღაცა რომელსაც წითური თმა, ჭორფლი და ალუბლისფერი ტუჩები ექნება და მშობლების სანუკვარი შვილი იქნება.
No comments:
Post a Comment