Saturday, December 8, 2012

მეორე დღე თბილისის ინტერნაციონალური ფილმების ფესტივალის ფარგლებში


გუშინდელთან შედარებით, ამჯერად წინასწარ გავიგე მასტერ კლასებზე...
    მსოფლიოში აღიარებული ბრიტანელი დრამატურგი, სცენარისტი და კინორეჟისორი. ამერიკული კინოაკადემიის პრიზის, ოსკარის მფლობელი საუკეთესო სცენარისთვის: "სახიფათო კავშირები" (1988, რეჟ. სტივენ ფრირზი) თბილისის საერთაშორისო კინოფესტივალს ეწვია.
    მის ფილმოგრაფიას რომ გადავხედე, ისეთი ფილმებისთვის ქონდა სცენარები დაწერილი გავგიჟდი, აქამდე რატო არ ვიცოდი მეთქი, მონანიება (Atonement), სახიფათო მეთოდი(A Dangerous Method),სრული დაბნელება (Total Eclipse) და ზემოთაღნიშნული სახიფათო კავშირები(Dangerous Liaisons).
  ორმაგად იყო საინტერესო ჩემთვის, როგორც კარგი ფილმების ტექსტების ავტორი და როგორც მასწავლებელი...
   მთელი დღე ვამზადებდი კითხვებს, დაა, როგორც იქნა, მოვიდა დრო როცა 88 ნომერი ავტობუსით, ამირანში უნდა წავსულიყავი...
  ცოტა ადრე მომიწია, მისვლა და ვიღაც გულიანმა ფილმზეც შემიშვა, ამიტომ „წარმოიდგინო არგენტინა“ ბოლო ნაწილს მივუსწარი. 
   ,,წარმოიდგინო არგენტინა" კრისტოფერ ჰემპტონმა ლორენს თორტონის ამავე სახელწოდების რომანის მიხედვით გადაიღო. მოქმედება არგენტინაში, 1970-იანი წლებში ვითარდება. იმ პერიოდში, როცა ქვეყნის სათავეში სამხედრო დიქტატურა  იყო, რომელიც ოპოზიციონერებს იტაცებს და აქრობს. ასე იკარგება ერთ დღეს სესილიაც.  მისი ქმარი, თეატრის რეჟისორი კარლოსი სესილიას ძებნას იწყებს, ის მოულოდნელად აღმოაჩენს, რომ მომავლის განჭვრეტის უნარი გაუჩნდა და შეუძლია დაინახოს, რა ბედი ელის დაპატიმრებულებს.  ფილმი საკმაოდ ამღელვებელი იყო, განსაკუთრებით ბოლო ნაწილი,  დარბაზიდან სრუტუნის ხმაც კი ისმოდა.
   ფილმის დამთავრების შემდეგ ჰემპტონმა ისაუბრა ფილმის შექმნის პროცესზე საკმაოდ დეტალურად, აღსანიშნავია ის რომ ფილმის შექმნის პროცესი 14 წელი გრძელდებოდა და ისაუბრა სცენარის შემქნის პროცეზე, ასევე გადაღების პერიოდზე, ემა ტომპსონზე და ანტონიო ბანდერასზე.

Friday, December 7, 2012

კინოს დღე ნინესთან ერთად


    
                                  
    რა არის კინო?
    ჩემთვის კინო არის ჩემი ცხოვრება, ეს არა იმიტომ რომ ვგიჟდები კინოზე, არა,  ტყუილია, არამედ იმიტომ რომ როცა ვუყურებ რამე საინტერესოს, ამ ფილმით ვცხოვრობ ეს წუთები, ვარ ნებისმიერი მათგანი, პირველი და მეორე ხარისხოვანი მსახიობი. მაგრამ, არა მარტო ეს წუთები, შემდეგი რამოდენიმე დღის განმავლობაში ისევ ფილმის გმირივით ვცხოვრობ, ჩემს ირეალურ სამყაროში, იდეალურში.
"-იცი ჯენარო სამოთხე რას გავს?  რას და პალომას"
(two bits)
Cinema Paradiso
         ჩემთვის ფილმის ყურებას განსაკუთრებული დატვირთვა აქვს, რაღაც რიტუალის მსგავსია, უნდა „ჩაუჯდე“ რამე სასუსნავით, საყვარელ და ახლობელ ადამიანებთან ერთად, უდა გადაერთო სულ ფილმისთვის და თავი გადასაღებ მოედანზე იგრძნო, იტირო, იცინო, შეიგრძნო სცენაში გამეფებული ზამთრის სუსხი, ან პირიქით ზაფხულის მწველი მზე, დაგისკდეს ტუჩები უდაბნოს ხვარტში სიარულით, გადაეფარო მეგობრისთვის ნასროლ ტყვიას, ან გული შეგეკუმშოს ამაღელვებელი

Saturday, December 1, 2012

როგორ აღნიშნა მარუმ ზამთრის მოსვლა





  
  დილა ზუსტად ისეთი იყო როგორც გუშინ, ზედმეტად ღრუბლიანი და ნაცრისფერი...  გუშინდელივით გამეღვიძა რვაზე...
 მალე რემაინდერმა დარეკა..... ჰა, ჰა, ის დღეც დამდგარა... უკვე ორი კვირაა პირველ დეკემბერს ვგეგმავ.
  დღეს ყველა სიკეთესთან ერთად ზამთარი მოვიდა! პირველი დეკემბერია, ჰაერში შობის სუნი იგრძნობა, მე კიდე, ისეთი გრძნობა მაქვს რომ დღეს მოთოვს... ალბათ იმიტომ რომ წუხელის "Perfect Christmas" ის ოცნებებში დამეძინა... უუხ, რა იყო მაინც ჰა?  როგორი ფერადი და ამაღელვებელი, მაგრამ დამეძინა და სამწუხაროდ რეალურ სამყაროში გამეღვიძა, ცივ ოთახში ყველაფერი იმის გარეშე რასთან ერთადაც თავს კარგად ვგრძნობ...
  და გამახსენდა, რომ დღესაც აუცილებელია რომ თავი ჩემს ფეხსაცმელში მეგრძნო... პრეზენტაცია მქონდა ბოლოს და ბოლოს...
Candy Canes
   დღეს თამოსთან ვისაუზმე, ძველ რუსთავში, ჩაიზე და ნამცხვარზე და შემდეგ წამოვედი დედაქალაქისკენ.
   საოცარია, რომ არანაირი განსხვავებული განცდა არ მქონია, ალბათ აუცილებელია ზამთრის მოსვლას თან თოვლი ახლდეს სულ ცოტა მაინც.